Na de zeperd in Wythmen was het voor de dames van 3 belangrijk om zich vliegensvlug weer op te richten. Want 16 November stond de volgende topper alweer op het programma. Nou was 16 November de dag die Simone rood omcirkeld in haar agenda had staan. Waarom? VCZ, op dat moment koploper, was de tegenstander van dienst. En er liggen (of misschien nu wel ‘lagen’) voor Simon wat familiebanden in het verschiet bij VCZ die ze maar al te graag aan een stresstest wilde onderwerpen. Maar goed wij zijn niet helemaal zorgenvrij, want Lieke moest geblesseerd plaats nemen naast Sarina.

Goed, om die familiebanden nog enigszins in stand te houden bedacht de coach om Simone de 1e set maar eventjes aan de kant te houden en stuurde verder een mix van routine en jeugd het veld in. Marcha, als spellie, Linda & Daffie op de houthakkerspositie, Nathalie als vuilnisman en Maxi en Simon als tegenstanderdemotivators. Al snel ontspon zich een boeiend gevecht waarbij, Simon halverwege niet meer (aan de kant) te houden was. Nou vooruit dan maar Akkie d’r uit Simon d’r in.  Flash nam uiteindelijk het voortouw en gaf die niet meer uit handen, 25-18. Bijna een kopie van de 1e set tegen Wythmen, en dat was een waarschuwing! Want vanaf daar liep het vorige week helemaal mis.  Zo niet nu, in een verder ongewijzigde opstelling gingen we weer het veld in, in afwachting van de VCZ storm. Maar huh? Wat was dat ? Genoeg donkere wolken aan de lucht maar de storm stak niet op en na een bijna identieke set stonden we ineens 2-0 voor, 25-20.

Never change a winning team is het devies, maar ons winning team bestaat uit 13 personen. En niet alleen Simone stond te popelen ook Lisa was er ernstig aan toe om die ‘ouwe’ eens wat te laten zien. Aldus geschiedde, Marcha d’r uit Lisa d’r in. En soms moeten dingen gewoon zo zijn, als een tapijtboer op de vlucht voor de FIOD, vloog Lisa door het veld. Duiken, rennen, springen, de aanvalsters werden mooi gevarieerd bediend een blokje hier en daar, floaterservic’je er over heen en dat op het moment dat de VCZ storm enigszins aan het ontluiken was. Maar vandaag laten we ons niet wegblazen, Linda en Daphne bleven onvermoeibaar de ballen er in rammen, Maxine en Simone voorkwamen dat aan onze kant en dan Nathalie, jaaaa Nathalie! Blokken, knokken, oplossen, k.. service (voor de tegenstander dan hè) zoo slim spelen. Tis dat Gilbert Becaud me voor was anders had ik een lied geschreven. En met een 25-22 liep de coach toch wel alvast een beetje juichend naar de 4e set.

Never change a winning team is nog steeds het devies, dus haalden we Linda en Daphne maar eens naar de kant en mochten Anouk en Iris de honneurs waarnemen. En daar waar het feest voor die Dreier meestal stokte bij 3 gewonnen sets werden er vandaag geen kadootjes weggegeven. Met een mooie 25-20 en een verdiende 4-0 overwinning werd de strijdbijl weer begraven, behalve voor…… Laten we het zo zeggen, het familiekerstdiner zal nooit meer hetzelfde zijn bij de fam. Z..

Als laatste moeten we echt, echt, echt nog alle lof toezwaaien aan Lieke en Sarina. Onvermoeibaar zingen, onvermoeibaar aanmoedigen, onvermoeibaar aanwijzingen geven. Ik kan me niet anders voorstellen dat hun volgende blessure de stembanden betreft. Top dames!