Verslag van zaterdag 25 januari.
Na de bijna zeperd tegen SideOut hadden de dames van 3 het gevoel dat er even wat rechtgezet moest worden. En CSV had het ‘ongeluk’ dat zij op het programma stonden.
De coach had het allemaal van te voren uitgedacht; rust, stabiliteit en controle over de situatie uitstralen. De dames bij de hand nemen en naar de overwinning leiden. ‘rrust, stabiliteit, controle over de situatie’ mompelend loop ik op m’n aller-zenst de sporthal binnen. Rrrust, stabiliteit en euh… “René heb je even?”. AnneKarlijn staat voor me, waarschijnlijk mijn rrrrrust, stabiliteit en dat andere, te bewonderen. Althans dat dacht ik, “nou het zit zo” zegt ze. “Ik moest dus met DS2 mee doen, en nou heb ik bij het inslaan een bal zo hard tegen m’n hoofd gekregen dat ik nu barstende koppijn heb, misselijk en een beetje duizelig ben”. Eèèèèèn weg zijn de rrrrrust, stabiliteit en controle over de situatie, en ik doe waar ik het beste in ben; paniekeren. Als een kip zonder kop ren ik heen en weer tussen kantine en sporthal, wanhopig Marcha append, op dat moment assistentcoachend bij DS1, of asjeblieft Suzan met ons mee kan doen. Na de wedstrijd mogen we haar benaderen appkrijg ik terug. Vlug ren ik weer terug naar de kantine, want de dames van 3 zitten daar natuurlijk smachtwachtend op mijn briljante pre-wedstrijd toespraak te wachten.
Licht zwetend struikel ik de kantine binnen, ‘geen paniek dames, de baas heeft alles onder controle, ‘uhm hoe zullen we het nu eens gaan doen?’. “Nou, wij gaan omkleden” was het droge antwoord. ‘Ja, precies! Geen paniek alles komt goed!. Ik heb alles onder controle. Bijna dan, zo goed als, pietsie paniek misschien, waar is hier verd.. ikkeme toch dat toilet? Gaan jullie nu maar omkleden’.
Het is maar goed dat ik zoveel rust, stabiliteit en dat andere ding uitstraal. Ik ga vast gecontroleerd en in alle rust het net op een stabiele hoogte hangen, kleden jullie je maar in alle rust om, net als ik. Maar dat kl*tenet wil niet wat ik wil, wat ik ook doe, hoe hard ik ook aan alle touwen trek het midden blijft 4cm lager hangen dan de zijkanten. Mijn dames zijn ondertussen maar aan de warming-up begonnen, waarbij ik hinderlijk langs het net heen en weer blijf lopen, u weet wel rust, stabiliteit en iets met controle uitstralend. Wel hinderlijk zwetend, dat wel. In een flits zie ik de heren van één staan, in afwachting van totdat zij hun veld kunnen betreden. ‘Mannen’ spreek ik ze okselklotsend aan, ‘tis niet dat ik het niet zelf kan hoor, maarruh ik zie dat jullie je toch een beetje staan te vervelen, zouden jullie misschien even bij ons het net op hoogte willen hangen, dan ik uhm, dan kan ik nog even mijn tactisch plan doornemen’. De mannen van één hangen in 1 minuut het net op hoogte en strak als een liniaal. DS1 is afgelopen en Suzan wil meedoen. Kijijijk alles onder controle dames, zo doe je dat, als je maar instabiliteit en paniek nabootst dan komt alles uiteindelijk wel goed.
Nou dan nog snel even m’n 90% donderspeech afraffelen en de door Eis en Jan geadviseerde opstelling doorgeven. En dan maar hopen dat de dames mijn kwaliteiten overnemen, u weet wel rust, stabili….
Maar dat deden ze niet, holy moses wat schieten ze uit de startblokken! Het arme CSV weet niet wat ze overkomt. Vooral Maxine, voor het eerst op de DIA positie, heeft de sloopkogel ter hand genomen en ramt alle ballen zo ongenadig hard tegen de figuurlijke CSV muur dat die binnen 10 minuten (of zoiets) omsodemietert 25-12. Vol ongeloof ontvang ik de dames op de andere helft, euh nou dat ging lekker, we gaan maar niet wisselen beslis ik in al mijn wijsheid. Kom maar door met set 2. Maaaarr, set 2 gaat toch een pietsie moeilijker en de dames hebben mazzel dat ze nog op 91% van hun kunnen spelen, anders had deze ruggegraatcoach tijdens de set natuurlijk keiharde wissels toegepast, eindresultaat 25-19.
Toch maar één wisseltje doen, Daffie komt voor Anouk. Nu zitten we op 92% en trekken de 3e set met 25-18 over de streep.
De 4e set leek in het begin nog een beetje van een strijd te worden, maar als de dames van 3 op het eind nog even het gaspedaal indrukken. Staat er een duidelijke 25-16 op het telbord.
Wham, bam, thank you mam! 4-0! Deze was nodig, en een uitstekende aanloop naar de topper tegen Volco.
En de coach? Die werd door de dames in alle rust, gestabiliseerd en gecontroleerd naast Skoe en Blik sr geplaatst, alwaar hij een beetje staat te snoeven over hoe goed ie de dames wel niet leidt en zo. En de dames kijken van een afstandje meewarig toe. ‘Laat hem maar even gaan’ hoor ik ze fluisteren, ’t was een drukke dag voor ‘m’.