1 februari 2020

Eén van de nummers van van bovengenoemde artiest heet ‘I feel it coming’, en dit weeknd feelde ik ook dat er iets in de lucht hing. Je hebt namelijk wel eens van die weekenden dat alles tegenzit. Maar je hebt ze ook wel eens andersom! De dames van 3 had één van die twee weekenden.

De dames van 3 konden namelijk wederom uitzien naar een topwedstrijd, afgelopen zaterdag stond de wedstrijd tegen de nr. 2 van de ranglijst Volco DS2 op het programma.
De dames van 3, 3e op de ranglijst, hebben ook een appgroep. Mag u 3 keer raden waar de meeste berichten in aanloop naar deze wedstrijd over gingen…….  Nee, fout. Nee, dat ook niet, nee dat al helemaal niet!
Er zijn  tussen vrijdagmorgen 9.01u en zaterdagmiddag 13.32u 63 berichten!!! gepost over wie er nu bij DS1 bleef kijken en de organisatie van het vervoer daaromtrent. Drieenzestig!! en uhm even tellen 0 komma 0 over de een wedstrijdje volleybal tegen Volco DS2. U ziet, de dames hebben volledige focus op de belangrijke zaken van het volleyleven.
Maar goed dit ter zijde, Nadat de coach exact op tijd(!) het parkeerterrein van Reuvers op rijdt, konden we gelijk vertrekken.
Het was chaotisch rondom de inleners, het was chaotisch rondom het rijschema, we hadden Akkies licht geschudde hersenpan, we hadden Myrthe, die er vlak voor aanvang nog niet was, we hadden Lieke wier duim bijna uit de kom werd geramd bij het inslaan en we hadden een Volco Ommen dat angstaanjagend hard stond in te slaan. Ook had Ommen besloten om dit keer niet één maar 2 jeugdspeelsters uit hun DS1 in de selectie op te nemen. Dit hadden ze in onze thuiswedstrijd tegen Volco ook al gedaan en daar hebben we toen enorm veel last van gehad.
Ommen stond ook al een uur voor de wedstrijd op het veld. De coach met een boek vol aantekeningen, tactiekheden en weet ik veel is minstens een half uur bezig de dames te instrueren hoe ze dat vermaledijde Flash wel niet zouden gaan verslaan. Coach René tuurt ondertussen naar een leeg blaadje en controleert of z’n gulp goed dicht zit. Kortom beide coaches opereerden op het maximum van hun vermogen.

De basis opstelling was nagenoeg hetzelfde als die tegen CSV en vol vertrouwen wachtten we het eerste fluitsignaal af. Maar oef, Volco is geen CSV. We stonden vanaf seconde 1 vol onder druk en hadden moeite om controle over het spel te krijgen, al gauw keken we tegen een achterstand van een punt of 4 aan. Een snelle time-out was noodzakelijk, waarna we iets meer grip op de wedstrijd kregen. Maar het was nog niet genoeg. Het was duidelijk dat Volco het op Daphne gemunt hadden, alles werd op haar geserveerd. De druk was enorm, maar wij hadden dit keer ook maar eens 2 geheime (jeugd-) wapens bij ons; Marit en Suzan. Marit kwam er in voor Daphne, en toen was het mikpunt weg. Puntje voor puntje kantelden de dames van Flash de set, al vlug kwam Daphne er weer in, een klein beetje boos. En don’t fu… euh mess with Daffie als ze een beetje boos is, dan is ze op haar best. De set gaat verder, Lieke vecht, organiseert, passt, verdedigt, AK en Simone stoempen, springen, knokken zich het schompes en trekken daarmee de Ommense blokkering uit elkaar, Daphne, Linda en Maxine rammen op het scherpst van de snede deuken in de Ommense vloer en concertmeester Myrthe verdeelt, heerst en upset. Als de set zich rond de 18 punten bevindt is de stand gelijk en dat gaat zo door tot aan de 21-21, Volco gooit er een wissel tegen aan, daar komt het geheime wapen in het veld, Flash pareert door op LV Marit er nog een keer voor Daphne in te zetten. 22-22, 23-23 nu komt het er op aan! Wie is mentaal de sterkste? Nou? Wie denkt u? Bam!! 23-25 Flash natuurlijk, dit was genieten zeg. Vol onder druk, een forse achterstand ombuigen, wissels die perfect uitpakken en dan winnend afsluiten. Top, top, top, top, top.
Dit is een flinke tik voor Ommen en die werkt mooi door in de 2e set, die hebben we volledig onder controle en onder de wederom niet aflatende aanmoedigingen van Sarina winnen we de 2e set met 19-25.
Het veld wisselen is een genot,  sippe ‘hoe kan dit nou’ gezichten in geelblauwe outfit komen ons tegemoet. Een euforisch roodzwarte meute loopt aan de ander kant met ons mee.
In set 3 besluit Volco beide DS1 speelsters in te zetten, maar dit Flash DS3 is op haar aller-, allerbest vandaag. Als Linda achterin ff wat kuren begint te vertonen neemt Iris het geweldig over. Ommen vecht hard, wisselt meermaals van spelverdeler maar krijgt wederom geen kans en ook deze set wordt door Flash winnend afgesloten, 21-25.
Set 4 begint, en deze set bevat het hoogtepunt van Annie en het dieptepunt van Annie. Annie heeft er zin in ze scoort zowel aanvallend als blokkerend. Het lijkt dat we naar een redelijk comfortabele 4-0 zege onderweg zijn. Maar dan duikt ze lichtelijk ongecontroleerd naar een bal en auw, slaat met haar nog lichtelijk geschudde brein hard tegen de grond. Het spel wordt meteen gestaakt, en als Annie haar open doet kijkt ze in tien paar bezorgde ogen. De zusters onder ons stellen een paar bewustzijn vragen (hoeveel procent alcohol zit er in Trippel Eisbeer?) en Annie wordt voorzichtig naar de kant getransporteerd. Suzan wordt haar vervanger en dan zijn we toch even van ons à propos. Ommen grijpt haar kans, komt langszij en gaat voorbij. Maar de vechtmachine staat weer op, we trekken de stand weer gelijk. We komen één punt voor, we komen één punt achter, en zo gaat het door tot aan 26-26. Het wordt 27-26 voor Volco, Volco serveert een goed pass gaat richting Myrthe, Myrthe zoekt Maxine, Maxine spant al haar spieren aan, en dán…….. Ja, euh dan…. Laat ik het zo zeggen, Maxine mag volgende week het ‘piemel van de week shirt’ aantrekken. En het werd 28-26 voor Ommen, slechts één seconde van teleurstelling werd al gauw gevolgd door het PvdW lied, en juichend vormen we een overwinningskring.
Maar waar slaat die eerste alinea nou op? Hoor ik u vragen, dat met die weekenden. Dat zit zo, je wint als nr. 3 van de nr. 2 da’s mooi, maar dat doen er wel meer. Maar dan volgt er een berichtje van treenert Eis, de nr. 1 (Wythmen) heeft 1-3 verloren! En als dan ook nog blijkt dat de nr. 4 verloren heeft, ja dan kun je wel spreken van een wonderweekend waarin alles meezit.
.